“Etrafınıza üç gün sonra bir daha hiç göremeyecekmiş gibi bakın.
Üç gün sonra bir daha hiç duyamayacakmış gibi dinleyiniz sesleri.
Belki o zaman her zaman bakıp da göremediğiniz, işitip de güzel bulamadığınız ne harikalarla karşılaşacaksınız.”
Mutluluğu sağlayan hayatın kendisi mi?
Yoksa ona olan bakış açımız mı?
Eğer Montaigne haklıysa "Yaşam kendiliğinden iyi veya kötü değildir. Ona iyiliğini kötülüğünü veren bizim düşüncelerimizdir.