Acı bir sesle ‘hayat, trajedidir’ dedi. Shakespeare’ın oyunlarını nasıl sınıflandırdıklarını biliyorsun, değil mi? Düğünle biterse, komedi. Cenazeyle biterse, trajedi. Yani hepimiz trajedi yaşıyoruz çünkü hepimizin sonu aynı ve ortada lanet bir düğün yok. - Hepimiz mâhkumuz. Trajedi yaşıyoruz, sadece cenazelerimize kadar zaman geçiriyoruz. - Pozitif yüklü bir molekül gibiyiz, trajediyi kendimize aynı hızla çekiyoruz.