Mehmet Babalıoğlu'nun ikinci öykü kitabı benimse yazarın kalemiyle tanıştığım ilk eseri olan 'Herkes Unutmadan Önce' bizlere 18 öykü sunuyor. Ve ben öyle düşünüyorum ki bütün öykülerde ortak bir şey var o da, 'bağ kurmak' gerek bir insanla gerek bir eşya veya bir mekan ile kurulan bağ hayatımızın hiç beklenmedik bir anında ya geçmişe götürür ya da o anı daha iyi kavrayabilmemizi sağlar.
Beni çok etkileyen bir iki cümle hakkında da kısaca bir şeyler söylemek istiyorum. "Ben gülmedim ama en komiği buydu..." Bazen çevremizdekilerin, sevdiğimiz insanların mutlu olmuş olması o anı daha anlamlı ve unutulmaz kılar. Benzer şekilde çok sevdiğimiz bir insanın duyduğu acı yüreğimizi daha fazla dağlayabilir. "Fotoğrafların ağırlığı..." Neler vardır bir fotoğraf karesinde; acı, mutluluk, aşk, hasret... En güzel anı bile geçmişte kaldığında üzebilir. "Bazı şeyler için büyümeye ihtiyaç yoktur." İnsanlar bazı durumlarda kaçış yolu olarak böyle bir tecrübe edinmedim, bunu anlamam veya anlaması için büyümesi gerek gibi cümleler kurarlar. Ancak bazı durumlarda gerçekten de büyümüş olmak, tecrübe edinmiş olmak gerekmiyor çünkü doğal olarak anlayıp kavrayabileceğimiz çok fazla şey var.
Yeni bir yazarla tanışacağım zaman öncelikle kitabının çıktığı yayınevine dikkat ederim. Şule Yayınları'na teşekkür eder, yazarın kalemine ve yüreğine sağlık dilerim.
Keyifli bir öykü yolculuğu isterseniz bu eserle yola çıkabilirsiniz.
