Hikayeler I
Ivan TurgenyevÖne Çıkan Hikayeler I Gönderileri
Öne Çıkan Hikayeler I kitaplarını, öne çıkan Hikayeler I sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Hikayeler I yazarlarını, öne çıkan Hikayeler I yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Hepimiz, yani zamanımızın insanları yorgunuz, demiştim. O 'Kendini yorup kırmaya lüzum yok, demişti, insan nefesini ya tamamıyla yenmeli yahut da olduğu gibi kalmalı..
Görüyorsunuz ya, hayatımda ne bir esrar, ne de bir fevkalâdelik var.
Bu tedavi edilmez kederin kayıtsızlığını, bu sonsuz bahtsızlığın duygusuzluğunu bilirim!
Benim düşünceme göre insan hayatta ilk önce şu iki şeyden birini, yani ya faydalı olanı, ya hoşa gideni seçmeli ve bu iş kesin olarak halledilmeli. Ben de bir zamanlar bu ikisini bir araya getirmek isterdim... Bu kabil değildir; insanı ya yıpratır yahut da felâkete götürür.
Tuhaf bir mahcubiyete kapılmıştım. Yanında oturuyordum, hayalimde yaşattığım, ıstıraplar içinde beni heyecanlandıran, o kadının yanında oturuyordum, aynı zamanda kalbimde bir ağırlık, bir soğukluk duyuyordum, bu karşılaşmadan bir şey çıkmayacağını da biliyordum, onunla benim aramda bir boşluk olduğunu, birbirimizden ayrılınca, bir daha karşılaşmayacağımızı da biliyordum.
Ah, dostum, insanın kendi göz yaşlarından utanması, onları gizlemesi ne üzücü bir şey!... Ağlamak yalnız gençlerde hoş görülür; gözyaşları yalnız onlara yakışır...
İçimde olup bitenleri kendi kendime itiraf etmeye cesaret edemiyor, ne olduğunu kendim de anlamıyordum. Sanki ruhumda serseri bir sis dolaşıyordu.
Gözlerimin tam önünde siyah bir perde asılı duruyor; ruhumda bir ağırlık, bir korku... Kendimi tutabiliyorum; görünüşte, yalnız başkalarının yanında değil.
Tuhaf bir mahlûktu bu kadın. Dürüsttü, mağrurdu, taassubu ve birtakım batıl itikatları da yok değildi. Bir defa bana, ben hayattan korkarım, demişti. Ya gerçekten hayattan, hayatın üzerine kurulu olduğu, seyrek rastlanan, fakat birdenbire meydana vuran gizli kuvvetlerden korkardı.
Bir gün ona: "Hepimiz, yani zamanımızın insanları yorgunuz" demiştim. O "Kendini yorup kırmaya lüzum yok, demişti, insan nefesini ya tamamıyla yenmeli yahut da olduğu gibi kalmalı"...