Necip Mahfuz’dan okuduğum ilk eser.
Hırsızlık nedeniyle hapisten yeni çıkan, eşinin ve yardımcısının ihanetine karşılık intikam duygusunun ağır bastığı, kızının özlemiyle yanan Said’in hikayesini okuyoruz. 1952 yılının Mısır devrimine de eleştirel yaklaşmayı unutmamış Mahfuz. Kötüler arasındaki üstünlük ve egonun öyküsü de diyebiliriz aslında.
Onca geçirdiği hapis günlerinde hayatı kaçırmak yetmezmiş gibi çıktığında bile intikam duygusuna yenilerek bildiğini okumaya, çalmaya öldürmeye devam ediyor bizim Said. Kapitalizmin izlerini görmekte pek mümkün.
Trajik ve kusurlu kahraman rolüne büründürülmüş ana karakter ve olumsuzlukları temsil eden hayvan imgesi olarak köpek kullanılmış. Hayatın anlamını arayan, menfaat ilişkileri üzerine kurulu dünyanın, anarşiyi, nefret ve intikam duygusunu 120 sayfaya sığdırabilmiş Mahfuz. Sade bir dile sahip okunması kolay ama sindirmesi biraz zor olanlardan.
Bir yerde okumuştum; başarısız olan bir hırsızın sokak köpeğine evrilişi. Tam olarak bence özeti ve anlamı bu.
Hayat kadının sadakati temsil etmesine bayıldım.
