Hortlağın 25 Öyküsü
AnonimSözler ve Alıntılar
Doğrusu kötü insanlar kötü alışkanlıkların temelidir.
Oğlum Çandravaloka, sana bir tavsiyede bulunacağım. Biliyorsun ki bu dünyada yaşayan her canlı ölümden korkar. Öyleyse neden sebepsiz yere şu zavallı geyikleri öldürüyorsun? Tanrı silahı korku içindeki canlıları korumak için verdi. O halde sen de düşmanlarını yok edip halkını doğrulukla yönet ve bu geçici yaşamı, tanrının verdiği savaş atlarıyla, savaş filleriyle koru. Yöneticilikten tat al, hediyeler bağışla, ününü tüm dünyaya yay; ama zalim ölüm sporunu yapma, bu çirkin avlanma işine bir son ver. Katil, kurban ve atın yan yana olduğu bu zararlı işin kime ne faydası var?
Zira ümitsizlik bir kahramanın kalbine giremez.
Şimdi artık benim yaşamamın ne yararı var?
Söylemesi gariptir, bu adam bir kahraman olduğu halde aşktan çarpılmış durumda.
Bir gün papağan mainaya aşık olmuş ve ona demiş ki: "Güzel bayan, ikimiz aynı kafeste uyuyoruz, aynı kafeste yiyoruz, tünüyoruz. O halde evlen benimle" Fakat maina ona şu yanıtı vermiş: "Hiç bir erkekle yakın ilişki kurmak istemiyorum. Çünkü erkekler kötü ve nankördürler." Papağan karşılık vermiş: "Asıl kadınlar kötü ve acımasızdır." Böylece aralarında bir tartışma başlamış.
Derler ki kralın erdemi onun halkını korumasında yatar.