Râbia'tül Adevîyye Hazretleri de öyle diyor:
Yâ Rabbi, ben seni iki cihetten severim. Biri, senin dünyevî ve uhrevî ilâhi lütufların pek çoktur, sonsuzdur; insan da ihsânın kuludur, Abdü'l ihsândır.
Bunun için severim.
Diğeri de, nimetin, ikrâm ve ihsânın olmasa da esâsen sen sevilmeye lâyıksın; nimetlerini düşünmeyerek, hatırıma getirmeyerek seni bu cihetten de severim.