Sözler ve Alıntılar
Benzetmelerle düşünmek yanıltır insanı.
Bak! Kimi zaman iyi olmayı yakıştıramıyorum kendime. İyi olursam, kendim olmaktan çıkacağım sanıyorum...
PAVEL PETROVİÇ: Nihilistler... Eskiden Hegelciler vardı! Demek şimdi bir de Nihilistler türedi. Bakalım boşlukta, kuralsız bir boşlukta nasıl yaşayacaksınız. (Bazarov görünür) işte Bay nihilist geliyor.
içerde insanın kafası başka türlü işliyor. sen bugün bunu iyice anladın. yalnız benden mi ? hayır.. kendinden de.. çünkü sen de bugün , yarım saat sonra içerden biri oldun çıktın, ona göre düşünmeye başladın.. içerde buluştuk seninle. sonra ben seni burada bırakıp kaçtım, gittim...
BAZAROV: Sonra şunu anladık ki, toplumsal hastalıklarımız üstünde konuşup durmak zaman yitirmekten başka bir şey değildir. Gördük ki, bizim ilerici reformcu dediklerimiz hiçbir şey başarmamaşlardır. Kendimizi saçma sapan şeylerle, sanat tartışmaları ile, bilinçsiz yapılarla, parlamentocukla, daha bilmem nelerle oyaladık durduk. Oysa her zaman gerçek olan sorun, günlük ekmek sorunu idi, bizi boğan şey, en bayağı çeşitten boş inançlardı, başlarında namuslu kişiler olmadığı için mahvolan endüstri girişimlerimizdi.
Babalar ve Oğullar
ARKADİY: Tuhaf, ben kimseden nefret etmiyorum.
BAZAROV: Bense birçok kimseden nefret ederim. Sen yumuşak yürekli, iğrenç kertede duygulu bir insansın, nasıl olur da nefret edersin birinden. Kendine güvenin yok senin.
PAVEL PETROVİÇ: Günaydın! Nihilistler nerde?
PİYOTR: O da kurbağa avlamaya gitti efendim.
PAVEL PETROVİÇ: Kurbağa mı? Yemek için mi?
PİYOTR: Hayır efendimiz. Kesip içine bakmak için. Kurbağa tıpkı bize benzermiş. Yalnız o dört ayak üzerinde yürürmüş. Biz iki.
PAVEL PETROVİÇ: Şu işe bakın... Prensiplere inanmıyor da, kurbağalara inanıyor...