İlk başta hücre, boş, sessiz, mezar gibidir. Ama ilk beş dakikadan sonra duvarların ya da yerin her santimetre karesinin anlatacak acı bir hikayesi olduğunu görürsünüz. Binlerce susturulmuş ses; değişmez, sürekli mırıltılarıyla doldururlar onu. Çok geçmeden dinlenmekten, hep aynı acıların biteviye tekrarlanmasından bıkarsınız.
Sayfa 46 - Ayrıntı