Başım dönüyor dünyanın bitmez, tükenmez derdiyle.
Çalışıyorum, güç topluyorum kendime kendimce.
Varlığımızı ispatlamak öylesine zor,
Bizi bize kabullendirmek öyle uğraş istiyor ki...
Gülüyoruz belki, içten değil,
Ağlıyoruz belki, nedenini bilmeden.
Bugün gelip yarın gidiyoruz şu koskoca handan.
Yürüyerek mi? Koşarak mı? Uçarak mı geçiyoruz?
Bir şeyler bırakabiliyor muyuz anımıza;
Bizi, biz öldükten sonra da yaşatacak?