İdris’in İdris
Yaşar Kaplanİdris’in İdris Gönderileri
İdris’in İdris kitaplarını, İdris’in İdris sözleri ve alıntılarını, İdris’in İdris yazarlarını, İdris’in İdris yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
| Birkaç solukluk bir koşu, hayat denen şey.
Sayfa 61 - KetebeKitabı okudu
| sevgiyle bakan bir gözün ısıtmayacağı gönül yoktur
Sayfa 38 - KetebeKitabı okudu
| İnsan bunaldığı yerden huzur bulacağı yere göç etse de, nere giderse gitsin, kaderiyle gider.
Sayfa 34 - KetebeKitabı okudu
| Başlangıcı olmayan bir zaman içinde büyüttüm ben içimdekini, sonu gelmeyen bir zaman süresince de sürüklendim içimdekiyle.
Sayfa 12 - KetebeKitabı okudu
| Söz gelip özlem'e dayandı mı, seğirmeye tutulur zaman, özlem dendi mi zaman başlamaz, zaman bitmez. Süregelmektedir hep, ve hep süregitmektedir.
Sayfa 12 - KetebeKitabı okudu
Elindeyse zamana geçme dur diye dayat/Bir sigara içmekten daha kısa bu hayat
Hayat, kapandı zannettiğin yerde yeniden açılan kapıdır. Hayat, her şey yıkıldı yokoldu, her şey yandı kül oldu dediğin yerde küllerinden yeniden doğan zümrüdüankadır. Hayat, her şeyini toplayıp gittiğini zannettiğin yerde daha da fazlasıyla dönüp gelendir. Hayat, kendisine küsmeyenin yüzüne gülendir.
Sayfa 212Kitabı okudu
"Biri size bir haber getirirse, onun iç yüzünü araştırın" Hucurat 6
Yaşadığımız her şey, her hayat kırıntısı büyük hayat tablomuzun bir parçası. Yaşadıklarımızı doğru yorumlamaz, parçaları ait oldukları yere yerleştirmezsek, hayat bir olaylar enkazına dönüşür. Biz de çektiğimiz acıyla kalırız.
Sayfa 212Kitabı okudu
“Öfke gelir göz kararır, öfke gider yüz kızarır"
Biz şimdiye kadar öfkeyle kalktığımızdan değil, öfkelenip öfkelenip de kalkamadığımızdan zarar gördük hep.
Sayfa 192Kitabı okudu
Dünyanın Yükünü Omuzlamak
Ben ki dünyanın yükünü taşımışım, bütün yüklerini bir başıma yüklenmişim hayatın. Fakat hiç birisi de o bir cümlelik önyargı, bir kelimelik artniyet kadar ağır gelmemiş.
Sayfa 190Kitabı okudu
Artniyet ve Önyargı
Anladım ki, artniyet ve önyargı insanı kör ediyor, İçini kurutuyor. Gönül gözüyle bakmayınca, göz görmüyor. Hakikat ayan beyan önünde dursa da göremiyorsun. Anladım ki gören, göz değil gönüldür. Artniyet aklı ifsat edip fesat makinesine çeviriyor. Anladım ki, artniyet ve önyargıdan daha büyük bir canavar yok şu dünyada. Ve de daha ağır bir yük.
Sayfa 190Kitabı okudu
Ya Gönül Bahçesi?
Bağ bahçe işiyle uğraşmak, çiçeğin rengini anlamayı, ağacın dilini bilmeyi gerektirir. Ağaçların neşe kaynağı kuş seslerinin ne demeye geldiğini yormayı gerektirir. Ağaç sadece su, sadece güneş istemez, ilaç ister bir de. Onun ilacı ilgidir. Yetmez, bir de sevgi ister senden. İlgin de sevgi yoksa istemez ağaç o kuru ilgiyi. Ağacın yüzü vardır, Yüzüne bakmanı ister; gözü vardır, gözüne bakmanı ister; eli vardır, eline dokunmanı ister. Ağacın şikayeti vardır, onu dinleyip anlamanı, ne gerekiyorsa yapmanı ister. Ağacın üzüntüsü vardır, onu farkedip söndürmeni ister. Sevinci vardır, paylaşmanı ister. Ya gönül bahçesi?
Sayfa 174Kitabı okudu
“Zannın çoğundan kaçının.” [Hucurat Süresi ayet 12]
Sanmakla olmuyor bu işler…Hayatı çekilmez eden hep o “sanmıştık ki” ler…
Sayfa 186Kitabı okudu
“Gönlünü vermedikçe, gönül bulamazsın.“ (Mevlana)
İnsan sarayda ağırlanmaz, gönülde ağırlanır. Gelene açık bir gönül yeter.
Sayfa 181Kitabı okudu
“Lâ râhate fi’d-dünya” (Dünyada rahat yok!)
İnsana bazen rahat batarmış. Batarmış da kendini belanın ortasına atarmış. Neyi eksik sanki şu dünyanın; akiyle, karasıyle? Gül gibi bir dünya sunuluyor, gül gibi geçinip gidesiniz diye.
Sayfa 165Kitabı okudu
“Sevgiyi gizlemek, vefanın gereğidir.”
Bir insan sütü emen, bir kabir gibi gizlemeli sırrını. Korumalı sevdasını, dirhemini bile heba etmeden. Zerresini kaptırmadan şarlatanlıklara. Ama nerde bu soyluluk bu zamanda! Yaşamak nerde has duygularla!
Sayfa 164Kitabı okudu