İki Genç Kızın Romanı
Perihan MağdenEn Yeni İki Genç Kızın Romanı Sözleri ve Alıntıları
En Yeni İki Genç Kızın Romanı sözleri ve alıntılarını, en yeni İki Genç Kızın Romanı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
O zaman Behiye, içine bir türlü sığamayan, oturarnayan o asıl iç, onu yutan, boğan, soluksuz bırakan o sıkıntı balonu için, yeni bir bedene geçme arzusu duyuyor.
Mevcut eski ve sıkıştırılmış, tam on altı yıldır kullanıl mış, bu biçare, bu dar bedenden kurtulmak, kaçıp yeni bir bedene girmek, eskisini de şehrin bir çöplüğüne fırlatıp atmak istiyor.
Katilini kendi içinden çıkaran kurban. Mükemmel bir kendi kendini tamamlama hali.
Niye bugün böyle başlıyor ki? Niye günlerin çoğu böy le arızalı, defolu? Niye böylesine hasarlı başlıyorlar ve Behiye’yi soluksuz bırakıyorlar ki?
Çok iyi bir kitapçı, çünkü orda iyi insanlar çalışıyor. İyi bir kız çalışıyor. Behiye'nin kitap aşırdığını bilen; ama DURUM’a göz yuman bir kız. Behiye, böyle olduğunu düşünüyor. Kitaplar çok pahalı bir kere. Behiye ise on bir-on iki ya şından beri kitap okumaya doyamıyor. Doyamıyor, yoksa ölürdü. Öldürürdü kendini. EV adlı o sıkıntı balonuna katla namazdı. Habire kitap okuyor; başka çaresi yok. Kıtapıar onun ilacı. Başka yolu yok. Ölürdü.
Mutluluk da zor işte. Lunaparktaki o manyak aletlere benziyor. Kamikaze'ye benziyor. Miden bulanabiliyor. Çok çabuk çıkıp iniyorsun. Çok ani. Tuhaf yani; o da zor işte.
Kapadı kapısını bölmesinin. Kulaklığını takıp müziği kökledi. Linkin Park dinliyor şimdi. Behiye bu müziklerle, bu ki taplarla tutunabildi. Yoksa olamazdı Behiye. Uçup gitmişti. Defolup. Yok olup. Bu şarkı sözleri, onun tırnak izleri. Tırnaklarını hayatın beton duvarlarına, onlarla geçirdi.
Çıkmayacağım yataktan. Ne yaparlarsa yapsınlar. Ne halleri varsa görsünler. Kendi aralarında. Ben artık yokum bu rada. Bu evde, değilim artık. BEHİYE BURADA YAŞAMIYOR.
Kapıyı açıp, “Behiye burada yaşamıyo!” diye bağırmak nasıl geliyor içinden.
Şarkı sözlerinden, film ad larından, halk zırvalamalarından, klişelerinden işte bilge uluğ yığınların kurtuluş yok hiç kimseye. En deli, en yalnız, en dışlanmış olanlar bile bu kocaman kara şemsiyenin altında bir ve birlikte işte.
These flowers will never die NEVER DİE
Uykuya esir düşmeden önce Bloodflouuers'dan birkaç satır turluyor Behiye’nin zihninde.
Between you and me, it’s hard to ever really know how to thınk, who to trust, what to believe Between me and you, it’s hard to ever really know how to choose, how to fear, what to do
Her rüyada olduğu üzere, olması gerektiği üzere kötü bir şeyler de oluyor sonra. O mükemmel mutluluk bütünlüğünü bıçaklayan şeyler.
Ama okulda yapılan o korkunç müsamerelerde filan, diğer ana babaların da çocukla rından gizli gizli utandıklarını tespit ediyor. Eskiden olduğu gibi çılgınca beğenilmiyor, sevilmiyor çocuklar. Tüm bu ço cuklar ihmal edilmiş, bir çeşit terk edilmiş, birlikte çok az zaman geçirilmiş Suçluluk Çocukları. Ana babalarında, Evdeki Yabancılar n’apıcaz ki biz bunlarla hissini yaratıyorlar.
Jöleli oğlanlar, röfleli kızlar. Hepsi acayip birbirine benziyorlar. Aynı kılık kıyafet, aynı ses tonu, aynı ifadesiz ifade.“Asıl Çinli onlar, diyor Handan’a. “Nasıl yani Behiye? “Hepsi birbirini andırıyor: Şişme kızlar, şişme oğlanlar
ağlamamak, daha fazla bağırmamak İçin kendini sıkarak oturuyor.
Ölüyor bağırmak için; ama bağıramıyor.
İyiyim ben. Sen merak etme. Hem kızgın ve kırgın bir ruhu doğumgünü çalışmaların dan başka ne onarabilir? Fındıklı kurabiye yapmaktan, pasta hazırlamaktan filan. Hı, ne onarabilir söyle bakalım?”