Dostoyevski’nin okuduğum ikinci eseri. İnsancıklar kitabında yazarın karamsar ve gerçekçi bir tarzı olduğunu görmüştüm. Bu kitapta da böyle devam etti. Eğer “Ben hayatın sıkıcılığı içinde sürüklenip giderken beni heyecanlandıracak, farklı hayaller kurduracak bir kitap arıyorum öyle depresif şeylere gelemem” diyorsanız hiç bulaşmayın. Eğer böyle değil de benim gibi realist bir insansanız Dostoyevski favori yazarınız olabilir. İnsanları çözümleyişi başka, bunları kağıda aktarışı bir başka, sizde uyandırdıkları çok başka bir yazar. Okuyun okutun. Romanın konusuna gelecek olursak, basite indirgeyerek şöyle anlatabilirim. Bir adam var, bir gün işten çıkarken kendine tıpatıp benzeyen biriyle karşılaşıyor ve bu kişi resmen adamın hayatını başına yıkıyor. Arkadaşlarını çalıyor, işinden ediyor vesaire... Okuduğunuzda anlayacaksınız zaten bu kitapta önemli olanın konu değil, insan doğasını derin bir şekilde işleyişi olduğunu. Okuyalı uzun süre olmasaydı oturup uzuuun uzun yazabilirdim bu kitap hakkında. İyi okumalar.
Fyodor Dostoyevski’nin bir kitabını okumaya başlasam derin bir nefes alırım. Zira onun kahramanlarının hikâyesi üzerinden insan ruhunun dehlizlerinde dolaşmak ve dolaşırken şahit olunanlara dayanmak o kadar kolay olmuyor. O bir