Daha büyük umutlarla başlamıştım bu kitaba. Gözümde fazla büyütmüşüm ki umduğum verimi alamadım. Konu güzeldi ve daha iyi işlenebilirdi. Kahramanlarımız daha erken tanışsaydı romantik komedi tadında ilerlerdi belki. Sonu da oldu bittiye getirilmiş. Yazarın elenour&park ve sabit hat romanları daha iyiydi.
Bu yazarı okuyup da pişman olduğum hiç olmadı. Yine çok güzeldi. Aşkı o kadar güzel ve naif anlatıyor ki yazar , elimden bırakamadan okudum. İlk yüz sayfasında çok sıkıldığımı söylemeliyim yalnız.Diğer güzel kitapları yazan kişiyle bu kitabı yazan aynı kişi mi diye düşünmedim değil. Sonrası ise muhteşemdi. Beth ve Jennifer arkadaşlığı çok tatlıydı, yazışmaları ise eğlenceliydi. Lincoln gibi ben de merakla takip ediyordum.Lincoln ise o iri cüssesine rağmen çok kırılgan, çok nazik, çok beyefendi ve çok aşıktı. Sanırım sadece bir kere kızdım ona. O da Sam'i affettiği kısım. Yani Lincoln bu kadar da gurursuz olma:(( Evet adamı sevdim ama biraz korkaktı bence. Beth olmasaydı sonları nasıl olurdu bilemem ya da olur muydu acaba? Aşk dolu, severek ve gülerek okuduğum bir Rainbow Rowell♡kitabıydı. İyi okumalar.
"... James Dean fazlasıyla babasız bir çocuğu andırıyor."
Lincoln "Bunun neresi romantik." diye sordu.
"Bu seni öngörülemez biri gibi gösteriyor. Sanki kişiliğinde bir anda hüzünlü bir yarık oluşacakmış gibi."
"... Bunu kış mevsimine benzetiyorum. Kış mevsiminde, güneş bir yere gitmez. (Ya da seni başka bir gezegenle aldatmaz.) Onu hala gökyüzünde görebilirsin. Yalnızca uzaktadır."
"... Eleştirmenler parazittirler. Diğer insanların yaratıcılıklarıyla yaşarlar. Bu dünyaya hiçbir şey getirmezler. Süpermarket park alanlarında diğer insanların bebeklerini çalan kısır kadınlar gibidirler. İş yapamayanlar öğretirler ve öğretemeyenler de eleştirirler."