Platon’un zenginliğin kontrol edici gücünden hiç hoşlanmadığını biliyoruz. Kendi sözleriyle
Zenginlikle doğruluk öyle şeylerdir ki ikisini bir teraziye koydun mu kefelerin biri hep aşağı iner, öteki yukarı çıkar.
Dolayısıyla;
Bir devlette zenginlik ve zenginler baş tacı olunca, doğruluğun ve doğru insanların şerefi azalır.