Bizim çocuklarımız, yani küçümsenen soylu yoksulların çocukları daha dokuz yaşında dünyanın adaletini öğreniyorlar. Zengin çocukları bunun farkına varamaz...
“Benim sevgili çocuklarım! Belki de size söylediklerimi anlamayacaksınız,çünkü çoğu zaman ne dediğim pek anlaşılmaz.Ama bir gün sözlerimi hatırlayıp bana hak vereceksiniz.Bilin ki ,hayatta çocukluk günlerinden ,özellikle de ana baba evinden kalma iyi bir hatıradan daha yüce daha iyi daha yararlı bir şey yoktur.Size yetiştirilme tarzınızla ilgili çok şey anlatılır ama en iyi eğitim çocukluktan kalma kutsal bir hatıradır.Böyle hatıralar biriktirirse insan,ömür boyu aydınlık bir yaşama kavuşmuş olur.Kalbimizdeki tek bir iyi hatıra belki bir gün kurtuluşumuz olur…”
Bazı insanlar vardır, karşılarındaki insanın yüzüne doğruyu söyleme cesaretlerinden yoksundur, işi şaklabanlığa vurarak duygularını açıklamaya çalışır. Bu tavır bazen çok acı, çok yürek parçalayıcı oluyor.