Kitap içinde kitaplar; okurken sizi ana hikayeden koparıp başka hikayelere başka olaylara götürüyor öyle ki istemeseniz bile gidiyorsunuz ve geri dönünce kaldığı yerden daha güçlü devam ediyor. Sonlara doğru zaten elden düşmez oluyor kitap.
Bu üçüncü ciltte daha fazla betimle, gerçek üstü öğeler olduğunu düşünüyorum. Kırkgöz ocağı, ak libaslar, cinler, periler, yıldırıma binen efsunlu atlar.. Ama bence hiçbiri sırıtmıyor çünkü bunlar toplumumuzda yazılı olmayan herkesin duyduğu-anlattığı hikayelerdir.
İnce memed'in ana hikayesini daha da çekici kılan, kitaplarda çok fazla sayfalarda bulunmasalar da değer katan önemli yan karekterler olduğunu düşünüyorum.
Örnek vermek gerekirse:
Recep çavuş,
İdris bey, - ne yiğit bir adam kitapta onun olduğu kısımları tekrar tekrar okudum -
Bayramoğlu - dağlarda olur umarım sonu -
Ferhat hoca - komünist imam diyesim var töbe haşa :) -
Ve son olarak İnce memed'i okurken aklımın bir köşesinde hep Ruhi SU çalıyor sazını ki muhteşem..
