İnsan Bir Gemi sözleri ve alıntılarını, İnsan Bir Gemi kitap alıntılarını, İnsan Bir Gemi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nasıl bir anda sarılmışlardı, aradaki zamanı kim alıp götürdü, kim sakladı? Ne Sare bilebildi ne ana-oğul. Beyaz fötr şapkası geriye düşen İbrahim’in yüzü ıslandı anasının gözyaşlarıyla.
İstanbul’dan gelirken yolda derince yediği tırnakların acınsını en çok sağ elinin küçük parmağında duyuyordu. Şekerin turuncusunu gördü, ağızına attı. Portakal tadı, acıyı anında unutturdu, fakat evinin bahçesini hatırlattı İbrahim’e
Zaman eskiterek, yıpratarak geçti, sadece kendisi hep yeni kaldı. Sayılar hiç durmadan aktı, değişti, büyüdü. Önüne geleni süpürdü, geriye dönüp de hiç bakmadı. Aç gözlü zaman tüm rakamları, insanları, hayatları yutarak ilerledi.
Sare’nin gözü İbrahim’in kol saatine takıldı. Bakışları fıl- dır fıldırdı. Sürekli arıyordu, derin derin kazıyor, çıkartıyor, inceliyor, sonra hemen başka bir ipucuna koşuyordu.
İzmir’e geri döndüğü günden beri ‘Kanun Namına’nın ilk gösterimine kadar Sare’yle görüşmemişlerdi. O gün sinemaya Sare bu kokuyla gelmişti. Tüm aile... Babası da dahil...
İbrahim ona yaklaştı. Derin bir nefes aldı, sonra usulca bıraktı. Bir elini pantolon cebine sokup kendinden emin, tok sesle sordu,
“Alalım mı bir bilet küçük hanım?”