“Kişi, bazen bir davaya, sadece rakipleri cansıkıcı olmayı sürdürdükleri için bağlı kalır.”
“Bazılarının yeteneği, hak ettiğinden daha az ilgi görür; çünkü kendisi daha büyük görevlere soyunmuştur.”
Uzak bir gelecekte saygınlığı devam eden Nietzsche. Öldükten sonra sayfalarca izlediğimiz ‘o’ zihin...
Derin anlamlar, anlamaya çalışılan çabalar. Anlamak mı gerek onu? Gerçekten anlamak mümkün mü? Sonu gelmeyen bilginin, fısıldamaları mı bunlar? Yoksa çığlıkları mı? Sahi Nietzsche neden vardı? Üstinsan olmak için mi bu çabam? Kolay mıydı bu? Kolay olan şeyler dahice sayılır mıydı?
Nietzsche ile sohbetimden bir bölüm. Onunla konuştuğum kadar, kimseyle konuşmadığımı anlıyorum. Bu kitapta yeniden buluştuk.
Kitap, A.M. Desrousseaux ve H. Albert tarafından derlenen ve Angele Kremer-Marietti tarafından gözden geçirilen; İnsanca, Pek İnsanca adlı yapıtın birinci bölüm, dördüncü ve beşinci kısım; Toplumda İnsan eserinin dokuzuncu kısmından oluşan İnsan: Çoğul ve Tek Başına eserini Kenan Sarıalioğlu çevirisi ile sunuyor.
(Arka kapak yazısından)
