İnsan Kısım Kısım, Yer Damar Damar
Hatice MeryemSözler ve Alıntılar
Derdini dökeni dinledikten sonra, eğer bir dert de sen icat etmiyorsan, bir sır da sen döküp saçmıyorsan orta yere, keskin bir bıçak saplamalısın karşındaki dertli kişinin yüreğine! Çünkü bir tek, acı denkler insanı
Kozluk'ta bir kadın yatak döşek hastaysa, değil bir komşusu, padişah gelse kılını kıpırdatmazdı ve inim inim inleyerek daha da perişan ederdi kendini.Yatağın yorganın hakkını verirdi.Bir misafir,bir yabancı gibi durmazdı içinde.Bir kardeş gibi sarılırdı yorgana.Mezara girer gibi gömülürdü yatağa.Yastık ne tarafta, çarşaf ne yanda bilmezdi hiç!Yolunu şaşırmış bir yolcu gibi gözlerini kaydırır, müebbet hapse mahkûm biri gibi umutsuzca susar, ziyaretçilerine anlatacaklarını aralayabildiği gözleriyle anlatırdı yalnız.
Sayfa 102Kitabı okudu
Gözlerini yumdu. Tekrar araladığında incecik sızı gibi iki damla gözyaşı süzüldü yanaklarına. Usul usul, uğuldanarak ağlamaya ve yıllardır tutmaktan yorulduğu bir muhasebeye başladı. Kârlar bir yana, zararlar bir yana.
Sayfa 84
“Yaşamak, anlatmak değil miydi? Anlatamayacak olduktan sonra bir ölüden ne farkın olurdu?..”
Sayfa 230Kitabı okudu
Onun sessizliğinde tüm seslerin belirginleştiğine inanırdı.
Sayfa 227
Baht olmayınca başta, ne kuruda biter ne yaşta.
Sayfa 23
Derdini dökeni, sırrını açanı dinledikten sonra, eğer bir dert de sen icat etmiyorsan, bir sır da sen döküp saçmıyorsan orta yere, bilenmekten parıl parıl parlayan keskin bir bıçak saplamalısın karşındaki dertli kişinin yüreğine! Çünkü bir tek, acı denkler insanı.
Sayfa 243