Kitap Tanrı sevgisi temelinde kurgulanmış altı kısa öyküden oluşuyor. Minik bir İncil adeta. Sevgi, merhamet, açgözlü olmama ve iyilik kavramlarının Tanrı sevgisine dayandırılması benim hoşuma gitmedi açıkçası. Zira insan Tanrı sevgisinden veya Tanrı korkusundan değil, olması gerekenin iyiye - güzele - doğruya yönelmek olduğu için bu şekilde hareket etmelidir.
Kitapta yer alan hikayeler özünde iyiliği, doğruyu
ve sevgiyi anlatan güzel hikayeler. Ancak sonu Tanrı'ya bağlanmamalıydı diye düşündürdü her seferinde. Kaldı ki, nice insanlar gördü bu dünya; içinde Tanrı sevgisi dolu olup da (!), insanlara yapmadığı kötülük kalmayan. O yüzden insanlar ilahi bir varlığa duydukları sevgi veya korku nedeniyle değil, insan olmanın gerekliliği ve toplumda huzur içinde yaşamak için iyi insan olmalıdır. Keşke kitapta da bu konu sonu ilahi bir güce bağlanmaksızın iyiliği öğütler şekilde işlenmiş olsaydı. Ancak İncil benzeri kısımları göz ardı edersek genel olarak hikayeler güzel; kıssadan hisse.
