zeynep cosgun
@zeyvae
ne zaman düşsem bu yalnızlığa, kitaplar koştu hep yardımıma
antalya
2 Eylül 2005
37 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
168 syf.
10/10 puan verdi
" Ama sonunda kaybeden siz olmuşsunuz."
" Kayıp mı? Kaç kişi böylesine sevebilmiştir dünyada?"
" Ama kucağında bir kucak korla kalan soz olmuşsunuz."
" İyi ya, boş değildi kucağım."
" Ama yandınız, kül oldunuz."
" Ama vardım, kül bunun kanıtı."
Okur Takip Önerileri
Suzan 'aşk acı çekmeye benziyor' demişti, 'yakıyor, biliyorsun ama yine de gidip aşık oluyorsun.'
Her aşkın başında ve sonunda defter tutuyormuş. Dağ gibi yığıldıkça defterler, geçmiş geri gelmiyor. Sızı duruyor durduğu yerde.
Hayatın döngüsünün dışında kalmak istiyorum, ama içimde bir şey beni tekrar döngüye sokmayı deniyor. Beyhude!
...ve sonra beni öldürdü.
Ya da öptü. İkisinin de üzerimde aynı hissi bırakacağından emin olduğum için hangisi olduğunu anlayamadım.
Bir kalbin bütün dünyanın ağırlığını taşıyabileceğini hiç bilmezdim.
Bazen hiç konuşmamak çok daha fazla şey söylemekti.
Böylece yaşamak istemiyorsunuz. Her şeyden vazgeçiyorsunuz. Bir daha, ne olursa olsun, sevmek istemiyorsunuz, çünkü hiçbir aşkın çirkin aşkı tekrar yaşamaya değmeyeceğini biliyorsunuz.
Aşkın çirkin ve güzel yanları arasındaki fark güzel yanın çok daha hafif olmasıydı. İnsana süzülüyormuş gibi hissettiriyordu kendini. Sizi havaya kaldırıyordu. Taşıyordu ama...
Aşkın çirkin yanları sizi havaya kaldırmıyor. Sizi yere seriyor.
Sizi dibe batırıyor.
Boğuyor.
Yukarı bakıp, Keşke orda olsam, diye içinizden geçiriyorsunuz.
Ama değilsiniz.
Çirkin aşk oluveriyorsunuz.
Sizi tüketiyor.
Dünyadaki hiçbir zırh ya da duvar gözlerindeki yıkımı gizleyebilecek kadar kalın değildi.
"Sahip olmana izin verdiğinden çok daha fazlasını hak ediyorsun."
