İnsanlar alabalıklara benziyor, hayatının sonuna doğru ilk başlangıca gidiyor.Son, başlangıca hep yakın çünkü.
Geriye bir eser bırakmak, yaşadıklarından geriye hatırlanacak bir eser bırakmak herkesin en büyük isteği.Çünkü insan aslında unutulduğu an ölür gerçekten.
Başarılı bir doktorluk kariyeri yapan yazar emeklilik günlerinde yaşamına anlam katacak bir etkinlik yapmaya çalışmış.Ülkemiz için böyle insanların varlığı başka bir zenginlik bence.Hepimiz biliyoruz ki, insan sadece bedenden ibaret bir varlık değildir, bir de içsel manevi tarafı vardır insanın.Yazar yetmişinde bir insana göre hayli yaşam enerjisi ile insanlara sesleniyor.Bizde yaş yetmiş iş bitmiş diyen insanlara inat yapmış hem de bunu.
Okuduğu kaynaklar çok geniş bir yelpazede kitapta yer almış.Bu haliyle bilge biır doktorun geleceğe bıraktığı bir miras olarak kabul edilebilir.
Kitap kendini tavsiye ettirmiş zaten.
