İnsan ve İnsanlar
Jean Bruller Vercorsİnsan ve İnsanlar Gönderileri
İnsan ve İnsanlar kitaplarını, İnsan ve İnsanlar sözleri ve alıntılarını, İnsan ve İnsanlar yazarlarını, İnsan ve İnsanlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu yürekler acısı kargaşada, iyi niyetli insanların ayrılık gayrılıkları ve zıtlıkları ötesinde, birbirlerini tanımalarına yarayacak bir ölçü yok mudur? Hiç değilse bana göre, böyle bir ölçü vardır. Ben sadece kendi hesabıma konuşuyorum. Zaten, insan olsa olsa kendi hesabına konuşabilir ancak.
Bu insanların ortak amacı: Herhangi bir eşya, bir hayvan, bir köle olmaktan çıkmak, bir insan olmaktır. Yani "özgür" bir varlık onurunu kazanmak, hiçbir zaman hiçbir kimseye araç olmamak.
Ne yazık ki, olaylar her zaman apaçık değil; çoğu zaman insan karanlıklarda ve el yordamıyla yolunu seçiyor. Her davranışımızIa geleceğin bir tohumunu atmış oluyoruz. En soylu davranışımız bile bir canavar yaratıp yaratmayacağını kestiremeyiz önceden.Ama asıl günah insanın yüreksiz olmasıdır. Yalnız yanılgıda direnmektir kötü olan. Bağışlanamayacak tek kusur insanlara birer araç, birer hayvan ya da birer nesne gözüyle bakmaktadır.Öte yandan, herkesin başkasını kendi isteklerine boyun eğdirmeye çalıştığı bir toplumun, ister istemez orman yasalarına,anarşiye ve yok olmaya gideceği düşünülürse, iyi niyetli insanların, zaman zaman aldansalar bile, yine de gerçekçilerin en uyanıkları olduğunu kabul etmek gerekir.
Bir insan, hiç değilse görünüşte, bugün geçerlilikte olan törelere kendini uydurursa, ona iyi davranışlı ya da iyi ahlaklı deriz, uydurmadığı zaman da kötü.
Yıllar hiç şaşmadan birbirine eklenir gider.
Nasıl ki, her birimiz yarın sabah ansızın ölebileceğimizi bildiğimiz halde, buna pek inanmayız. İnsan kendini sonsuz sanır daha çok.
Ama yeni olan şu ki,aldatılan artık düşman olmuyor, bugün hiç sıkılmadan ve alabildiğince aldatılan insanlar daha çok kendi dostlarımız oluyor.
Savaş zorunlulukları insanı kimi zaman yalana, kötü niyete, kara çalmaya, haksızlığa, insan hayatını hiçe saymaya götürmüyor mu? Zorla ya da isteyerek nelere başvurulmuyor savaşta?
Dünya uzun bir değişim yoluna giriyor. Bu değişim şimdiye kadar geçirdiklerinin en yamanıdır.
Kimseyi inandırmayı değil de (çünkü insan yaşlandıkça anlıyor ki, insan ancak inanmak isteyenleri inandırabilir)
Bu değişik görünüşlerin adları şunlardır: Adalet, eşitlik,özgürlük, kardeşlik, insan sevgisi. Kulağa hoş gelen sözler bunlar. Ama, insanı aşan bir iş. Adalet nedir? Bir lokomotif makinisti demiryolu üstünde on iki işçi görüyor. Hepsi ezilmek üzeredirler. Makinist onları kurtarmak için treni bir başka hatta sokuyor. Ama trenin üstlerine geldiğini fark eden işçiler yandaki hatta atlayınca çiğnenip param parça oluyorlar. Üstelik trenin
pek hızlı hat değiştirmesi yüzünden tekerlekler raydan çıkıyor ve devrilen katar iki yüz ölü veriyor. Makinist iyi bir şey yapmak istemişti. Niyeti temizdi. Onu tebrik mi edeceğiz, mahkum mu edeceğiz şimdi? Kestirip atmaya yüreği varmıyor insanın.Adalet niyetlere mi bakmalı, yoksa iyi niyetin bile yalnız sonuçlarına mı bakmalı? diye tartışmaya kalkışırsak, işin içinden
zor çıkarız. Politika konusunda zorluk büsbütün artar.
Zor ya da zorunluk karşısında bırakarak beni bir başkasının heveslerine alet durumuna sokan her davranış, adaleti ve özgürlüğümü çiğnemiş olur.
Apayrı bir çağda yaşıyoruz Çetin, korkulu bir çağ. Ne barıştayız, ne savaşta.
Savaşa korkunç bir bela gözüyle bakmıyorum sanmayın. Korkunç bir beladır savaş.Kana susamışlık, budalalıktır.