İnsancıklar
Fyodor Dostoyevskiİnsancıklar Gönderileri
İnsancıklar kitaplarını, İnsancıklar sözleri ve alıntılarını, İnsancıklar yazarlarını, İnsancıklar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Rus atasözümüzün de dediği gibi: 'Kazma kuyuyu kendin düşersin."
Sayfa 18Kitabı okuyor
"Ne zor beğenen biriyim ne de fazla ihtiyaçları olan biri ! Hayatımda hiç şimdiki kadar rahat olmamıştım."
Sayfa 16Kitabı okuyor
"Pencerenizin şans eseri tam odamın karşısına gelmesi ve aramızdaki bahçe dar olduğundan geçerken sizi görebilmem, bu zavallı adamın daha mutlu olması, aynı zamanda daha az masraf demek."
Sayfa 10Kitabı okuyor
"Yine de en önemli şey insanın rahatıdır. Bütün düzenimi rahat edeceğim şekilde kurdum aslında."
Sayfa 10Kitabı okuyor
"Elbette, acıyı ve hüznü mesken tutmuş biz fanilerin, gökyüzünde ikisinden de habersizce dolanan kuşları kıskanması doğaldır !"
Sayfa 8Kitabı okuyor
"Her şey ruh halimle ahenk içindeydi; hoş ve bahar havasında. Üstelik günümün iyi geçeceğini hayal edebiliyordum."
Sayfa 8Kitabı okuyor
Ayrıca herkesin ilişkisi yalnız kendisini ilgilendirir.
Sayfa 19
Hatıraların insanı böyle üzmesi ne garip!
Sayfa 16
Yine de insan bazen çok gariptir. Yapacağı şeyler üzerine yeminler eder, yine de hiçbirini yapmaz.
Sayfa 15
Ah, ne olacak benim halim? Kaderimde ne var? Geleceğimin bu kadar belirsiz olması, olacakları önceden tahmin edememek beni çok rahatsız ediyor.
Sayfa 13
İnsan pek çok hayaller kurar. İlkbahar gelir gelmez kişinin düşünceleri daha hoş, daha canlı olur; muzipleşir. Çünkü bu mevsimde insan şefkatle dolar, dünya bir anda tozpembe görünür.
Sayfa 8
İnsanın bütün ömrünü, kendi hayatını mükemmel şekilde tarif eden bir kitabın varlığından habersiz geçirebilmesi, bunca zaman burnunun dibindekini görememesi, düşününce çok tuhaf geliyor.
En sonunda beni yeni, beklenmedik, bilinmedik, değişik dünyalara götürdükleri için gerçekten hevesle okur oldum.
Elbette, acıyı ve hüznü mesken tutmuş biz fânilerin, gökyüzünde ikisinden de habersizce dolanan kuşları kıskanması doğaldır!
Şehrin kükreyişini, karmaşasını korku içinde ve titreye titreye dinlerken, insan neden kendini değerli bulsun ki?
Sayfa 137Kitabı okudu