İnsanı İnsan Acıtır
Yelda Kırçuvalİnsanı İnsan Acıtır Gönderileri
İnsanı İnsan Acıtır kitaplarını, İnsanı İnsan Acıtır sözleri ve alıntılarını, İnsanı İnsan Acıtır yazarlarını, İnsanı İnsan Acıtır yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Acımak insanın en küstah halidir...
Lakin uçurtmanın ipini kesebilmek gerekir önce. Çünkü uçurtmalar, iplerinden özgürleştiklerinde yükselebilirler!
“Biyolojik bağlar, insanları birbirine zihinsel ve ruhsal açıdan bağlamaya yetmiyordu.”
Sayfa 144Kitabı okudu
“Sizin kendiniz için yapmanız gerekeni yapmaya başkasının gücü yetmez. Asla yetmemiştir.”
Sayfa 107Kitabı okudu
“… bir çok insan kendini tanımak için çaba göstermeksizin yaşamına anlam katabilmeyi umar ve beklediklerini bulabilmek için bir mucizenin gerçekleşmesini bekler. Oysa insan, gerçeklerini tanıyabildiği oranda kendisiyle uzlaşır ve çevresine karşı da daha hoşgörülü olur. Bunu başaramayan biri ise hoşlanmadığı ve kabul etmediği bilinçdışı benliğini diğer insanlara yansıtır, onları eleştirir ve kınar. Bunu yaparken, aslında, tanımadığı gerçek benliğini seyretmekte olduğunun farkında değildir.”
Sayfa 35Kitabı okudu
“Dokunmadan, söylemeden, sarılmadan, coşmadan, yağmadan, gürültü çıkarmadan sevmek mi olurmuş?”
Sayfa 19Kitabı okudu
“Öfkeyle hüzün yan yana durunca fena sarsıyordu insanı. Çok garip…Yokluğuna üzüldüğün birine ölesiye kırgınsın aslında…”
Sayfa 13Kitabı okudu
Bir Şeyler İstediğiniz Gibi Olmadığında Onu Reddediyorsunuz!
Bırakın yaşam sizi taşısın.
Onu hoş karşılayın.
Her bir anı yenidir ve dopdoludur - kendinden önceki bir an tarafından dokunulmamış ve azaltılmamış.
Sayfa 83 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Her ne kadar sakinleşmek, susmak ve yalnız kalmak için uzaklaştığını düşünse de, öfkesiyle yüzleşebileceği bir arena aradığını çok sonra itiraf edebilecekti kendine.
Ölüm varken, daha ciddi bir meseleden söz edilemezdi şu hayatta.
Çıldırmıyorsun. Ölmedin... Henüz buradasın ama burada değil gibisin. Zaman hiç bu kadar yavaşlamamıştı daha önce.
Koskoca günler, uzun uzun saatler boyunca hiçbir işini halledemediğin olurdu ama şu daracık gibi görünen sonsuzluk nasıl da uzuyor değil mi? Neredeyse insan ömrü kadar uzun bir anın içine hapsoldun bak.
Ne kötü bir espri anlayışı vardı kaderin. İnsanı ne komik hallerde acıklı bir deneyimle sınıyordu.
Beethoven’la buluşabiliyorlardı bir noktada. İşte bu güzeldi;
“Kim başarırsa
Bir dostun dostu olmayı
Kim bulmuşsa kutsal bir eş
Katılsın sevincimize!
Koşun, kardeşler, yolunuzda siz de
Neşeyle, zaferle bir kahraman gibi...”
Kilometrelerce yol koşmuşçasına yorgundu bedeni. Kalbinin hakkı dolmuştu sanki.