İnsanın Bir Dakikası
Stanislaw LemSözler ve Alıntılar
‘‘Dünyamız cennet ile cehennem arasında bir yerde durmuyor, görünen o ki cehenneme daha yakın.’’
Sayfa 36
Kimse okumuyor, okusa da anlamıyor, anlasa bile unutuveriyor.
Sayfa 5 - e kitapKitabı okudu
cennet diye bir şey kaldıysa, onu bulabileceğimiz tek yer reklamlar.
güzel hanımlar, yakışıklı beyler -hepsi de olgun insanlardır- ve mutlu veletler boy gösterir reklamlarda. yaşlıların gözlerinde zekâ pırıltıları, bir de nedense genellikle gözlük vardır. sürekli mutluluk halinde olmaları için yeni bir kapta sunulan muhallebi, bir ayak teri gidericisi, suya salınan limonata, menekşe kokulu tuvalet kağıdı ya da fahiş fiyatı dışında hiçbir sıradışılığı olmayan bir mutfak büfesi yeter de artar bile.
güzellik timsali bir kadın zarif elleriyle bir tuvalet kağıdı rulosunu tuttuğunda ya da kap kacak dolabının karşısında hazine bulmuşçasına gözlerini açtığında yüzünde beliren sevinç, anında tüm izleyicilere ulaştırılır. o duygu ortaklığında biraz imrenme, biraz tedirginlik vardır. çünkü herkes o tuvalet kağıdıyla ya da limon suyuyla kendinden geçmenin imkânsızlığının farkındadır.
Yapılan hesaplara göre günümüzde dakika başına düşen akıl hastalarının sayısı son birkaç yüzyıldaki dünya nüfusundan fazladır.
Sanki ınsanlık, aklını kaçırmış ataların soyundan gelmektedir.
Her geçen saniye yeryüzünde neler olduğunu bilmenin doğrusu hiçbir yolu yoktur.
Gelgelelim, dünya, çözmekle bitmeyecek bir gizdir. Düşünün ki her bir atom, her bir “ilksel tanecik” dahi dipsiz bir kuyuya benzer. İşte herkesi “gerçekliğe ilişkin son hakikat” hakkında şüpheye düşüren şey, bilgimizin bu hayret verici dipsizliğidir.