İnsanların Dünyası
Antoine de Saint-Exupéryİnsanların Dünyası Sözleri ve Alıntıları
İnsanların Dünyası sözleri ve alıntılarını, İnsanların Dünyası kitap alıntılarını, İnsanların Dünyası en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“İnsan, içinde yaşadığı dünyayı, onun içinde hapsolup kalmadıkça anlamıyor.”
Başkaları yapabildiyse, sen de yapabilirsin.
İçimizden hangimiz, bu umutların gittikçe azaldığını, sessizliğin, tehlikeli bir hastalık gibi dakikadan dakikaya ağırlaştığını duymamışızdır? Umutlara
kapılırız, sonra saatler geçer, vakit geç olur. Artık bize, arkadaşlarımızın geri dönmeyeceğini, göklerinde sık sık uçtukları Güney Atlantik'in içinde yattıklarını anlamak kalır.
Her ilerleyiş, bizi, daha yeni kazandığımız alışkanlıkların biraz daha ötesine itmiştir. Bizler, henüz yurtlarını kuramamış gerçek göçmenler gibiyiz.
Başkalarının başardığını, ben de her zaman başarabilirim.
Ey benim Sahram, seni baştan başa, yün eğiren bir kız büyülemiş!
Çevremizdeki her şey insan ilişkileri, çalışma koşulları , gelenekler öyle hızlı gelişti ki. Kendi ruhsal yapımız bile ta temelinden sarsıldı. Sözcükler aynı kalsa bile ayrılık, yokluk, uzaklık, dönüş kavramları artık aynı gerçekleri içermiyor. Bugünün dünyasını anlamak için dünkü dünya için kurulmuş bir dili kullanıyoruz. Geçmişteki yaşam da yalnızca dilimize daha yakın olduğundan, yapımıza daha uygun geliyor.
İmparatorluk kuran bir sömürgeciye göre yaşamın anlamı, fetih yapmaktır. Asker, sömürgede yerleşenleri küçümser. Ama bu toprak kazanmanın amacı, bu koloniye insan yerleştirmek değil midir? Böylece bizler, gelişmemizin coşkusu içinde, insanları demiryolları döşemekte, fabrikalar kurmakta, petrol kuyuları kazdırmakta kullandık. Bütün bu yapıları insanlar kullansın diye diktirdiğimizi biraz unuttuk. Ahlakımız, fetihler boyunca asker ahlakıydı. Ama şimdi buraları insanlarla doldurmamız gerek. Henüz hiç kişiliği olmayan bu yeni eve can vermemiz gerek. Gerçek, bazıları için ev kurmak, bazıları içinse oturmaktı.
Sessizlik, bir kızın ruhunu, Sahra'daki vahaları saklayan kalın kum tabakalarından daha iyi koruyabilir.
İnsan olmak, aslında sorumlu olmak demektir. Suçu başkasındaymış gibi görünen bir yoksulluktan utanç duymaktır insan olmak. Arkadaşların kazandığı bir başarıdan gururlanmaktır. Kendi payına düşen taşı yerine koyarken, dünyanın kurulmasına yardım etmektir.
Yalnızca Ruh, balçığa üflendiğinde, insan’ı yaratabilir.