İskandinav Hikayeleri Antolojisi
Kolektifİskandinav Hikayeleri Antolojisi Gönderileri
İskandinav Hikayeleri Antolojisi kitaplarını, İskandinav Hikayeleri Antolojisi sözleri ve alıntılarını, İskandinav Hikayeleri Antolojisi yazarlarını, İskandinav Hikayeleri Antolojisi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Artık güzel, saydam bir yaz sabahının içindeydiler. Funen kırları yemyeşil güzelliğini gözler önüne seriyor, çiçekler tepe ve hendeklerde salmıyordu. Hava ak kelebeklerle doluydu; kelebeklerin çokluğu kar yağışına benzeşiyordu
“Özgürüm, ama özgürlük zehirlidir. Ondan bile kurtulmayı istiyorum. Kendimi uyuklamaya hazırlamalıyım. Salt uyuşukluk kişiyi tümüyle özgürleştirir.”
Niye ve bir sürü cevap denemesi
“Niye buradasın? Niye bağlısın buraya? Niye acunun başka bir yerinde değilsin? Sanki orada da yaşantın, dibinde kurtlar kaynaşan durgun bir su olmayacak mı?”
Gri kanatlarıyla o, orta boy, basbayağı bir sinekti. Belirli hiçbir özelliği yoktu. Yaşarken, birkaç hoş saat geçirmişti benimle.
Türkü söylemeye bir istek duydu içinde. Notaları uzun süren bir türkü tutturdu; türkünün ezgisi suskun gecenin içine içine yayılıyordu.
Bu dünyada benim hiçbir mutlu günüm olmayacak.
İnsanlar döğüşürken birisinin yitirip, ötekisinin kazanması pek doğaldır. Eninde sonunda olacağı buydu. Hayır, önemli hiçbir şey olmamıştı.
Başkalarına olan borcunu öde, hiç kimseden ödünç alma ve Tanrıya güven!
Birbirlerine böylesine kaynaşmalarının nedenini çok konuşmalarına bağlayanlar çıkabilir. Ama hiç de öyle değildi durum. Birbirlerini yeterince tanıdıklarından, sessiz dostlukları tamdı, öyleki konuşmaları gereksizdi. Aralarında geçen kırık -dökük birkaç sözcükle günün sona erdiği olurdu; birlikte konuşmaktan çok, birlikte sessiz olmak mutlu ederdi onları. Ne demek istediğini anlatması için, birinin ötekine şöyle bir bakması yeterdi.
Her ikisi birbiriyle kaynaşmışlardı sanki: Birisi olmasa, öteki kendisini yitik sanırdı.
Lâmbam sönecek olursa, canavarın gözleri yine beni büyüler.
Aşk dediğin de bu olsa gerektir. Seni ta ölüm vâdisine dek bile olsa, hiçbir çıkar gözetmeksizin izlemek!
Yoksa ben de birtakım sesler duyan, varolmayan şeyler gören o kaçıklardan biri mi oluyordum?
Yüreğim on iki silindirli bir motor gibi atıyordu. Yüreğim de pek yufkadır.