Kitabın adı her ne kadar “İslam Metafiziğinde Tanrı ve İnsan” olsa da kitabın inceleme alanı tasavvuf. Yazar, tasavvufun ana konularını çoğunlukla İbnü’l Arabi ve Konevî’nin; azınlıkla da Fenarî, Bağdadî gibi diğer mutasavvıfların açıklamalarından hareketle serimlemiş. Konuları serimlerken tek taraflı bir bakış açısıyla hareket etmekten ziyade objektif yaklaşmaya çalıştığını hissettim okurken. Çünkü yazar, tasavvufun İslam diniyle çelişen taraflarından ötürü getirilen eleştirilere değinmiş ve eleştirilerin nedenlerini de sunmuş. Ayrıca, kitabın hiçbir kısmında tasavvufun ne güzellemesi var ne de taşlaması.
Öncelikle belirtmem gerekiyor ki dini inancı olmayan biriyim. Bu sebepten ne İslam dinine bir sempatim var ne de tasavvufa. Yine de kitabı okurken rahatsız olduğum kısımlar çok oldu, çünkü mutasavvıfların “öğretileri” -ki ana öğretisi olan vahdet-i vücut da dahildir- İslam diniyle, daha doğrusu Kuran-ı Kerim’le taban tabana zıttı. Bu sebepten kitap biter bitmez konuya daha farklı bir bakış açısıyla yaklaşan Cemre Demirel’in “Yeni Bir Din: Tasavvuf” kitabını okudum ve karşılaştırınca taşlar rayına oturdu. Aynı yöntemi size de tavsiye ederim. İllaki Cemre Demirel’in kitabını okumak zorunda olmasanız da konuya farklı pencereden bakan birinin de kitabını okuyun ki daha iyi mukayese edebilesiniz.
Son olarak şunu belirtmeliyim ki kitapta görmezden gelinemeyecek kadar çok yazım hatası var. Yılların kaliteli yayınevlerinden olan Alfa Yayınlarının bir kitabı bu kadar yazım hatasıyla dolu bastığına ilk kez şahit oldum. Şaşırdım.
