Felsefenin ruhu, özgür araştırmadır. O her türlü yetkiliden şüphe eder. Onun işlevi insan düşüncesinin eleştirisiz varsayımlarının gizlendiği yere kadar izini sürmektir. Bunu yaparken, sonunda felsefe saf aklın nihâî gerçekliğe erişmesini ya inkâr edebilir ya da dürüstçe onun bu husustaki acziyetini kabul edebilir. Buna karşılık dinin özü, imandır. Ve İman, kuş gibidir, aklın ihmal ettiği, 'izi sürülmez' yolu görülür.