Mevlana, Peygamber (s.a.) ile ümmeti arasında gizli bir ilişkinin ruhi bir bağın mevcudiyetinden bahseder,
Peygamber (s.a.) herhangi bir konuda bir hüküm açıklaması yaptığında ümmete düşen, kalben hasta olmayanlar hariç, söylenenleri kabul etmektir. Çünkü onun sözleri şüpheden uzak, daha önceleri kulakların duymadığı doğru sözlerdir. Bu sözleri, insanlık tarihi bir daha duymuş ve işitmiş değildir.