İstanbul'un Bodrum Katları
Ceren CeranSözler ve Alıntılar
İnsanlar olmasa ne anlamı var bu koca şehrin? Sokakları bomboş, kulesinin de sarayının da tepesinde sadece martıların uçtuğu bir İstanbul'a kimse güzel demez. Dese dese "ürkütücü” der. İnsan insanla güzel, şehir insanla...
İSTANBUL...
Kulağıma taktığım renk renk lalelerim, eteklerimde oynaşan balıklar, derelerim, sandallarım, aşiyanım, sarmaşığım, sardünyam, kibar insanlarım nerede?
Hepsi cehennemin dibinde! Hepsi de sayenizde!
Belki de girmekten korktuğun mağara, aslında aradığın hazineyi saklıyordur.
En büyük acılara insanlar yüzünden maruz kalan insanın, en büyük ihtiyaçlarından birinin insan olması ne tuhaf, değil mi?
Ev almanın, araba sahibi olmanın, araba değerinde saat takmanın, pahalı mekânlara girip çıkmanın yaşamakla alakası yok. Yaşamak dokunmakla, koklamakla, sevmekle, sonbaharla, yazla, güneşle, yağmurla, gülüp ağlamakla, anlaşmakla ve anlaşılmakla ilgili bir şey. Basit şeyler istediğinde yaşarsın, olağan akışın parçası olabildiğinde... Diğerinin adı sadece paralı olmak. Para zenginlerindir; yaşamak ise isteyen herkesin, hepimizin...
Fakir çocuklar, omuzlarında ağır bir yükle doğar. O yüzden onlarınki yaşamak değil, mücadeledir. Ayağa kalkılacak, o yük taşınacak, fırsatı kollanıp omuzdan atılacak... Şanslı doğanların görevi ise sadece kendileri için düzleştirilen parke taşlarıyla döşenmiş yolda yürümek, hepsi bu.
Sayfa 22Kitabı okudu