"Güvertede ki sefaletle ( yiyecek yoktu,yer yoktu, soğuk, pislik ve yıkanmayan gömleklerimize yapışan böceklerle) baş etmemizgerekiyordu.Banyo yapmak,duş almak imkansızdı ve biz sabırlı bir şekilde soğuğa ,pisliğe ve açlık acısına katlanıyorduk. Günlük tek rutin yemeklerdi,günde bir kereydi,kıttı ama hayatımızın tek ritmini de onlar oluşturuyordu.Günün geri kalanıysa yanlızca umut etmekle geçiyordu."
Sayfa 164