Eğer zaman ,düğüm atılmamış bir ip tekdüzeliği içinde akarsa ,öylesine bezdirir ki ,miskinlik yaratır.Öyleyse , "zaman baba" ya da,arada bir düğüm atılır ki,geçmiş günler zevkle anılsın ,gelecek zaman da,umut dolu olsun...
"Amaaa,biz mutluyduk mutlu !...Açtık,üşürdük ama ,ülkemizin geleceğine duyduğumuz güven ,bizi ısıtır ve doyururdu.Erol, gözünü aç ve dinle !Bize o zaman ayrıca güç veren,ülke politikasında şaibeli insanların bulunmayışıydı.Veee,ezan Türkçe okunuyordu.Politikada din ticareti yapmaya cesaret eden yoktu.Kısa sürede Karun serveti edinen politikacı yoktu.Birbirinin kirli çamaşırlarını,karşılıklı anlaşarak örten politikacı yoktu..."
İnsan çevreye kök salmadan yaşar mı? Yaşar görünüyorsa bile, ona da hayat denmez. Yalnız çevreye mi?.. Yetmez... Geçmişe de kök salınacak. Sevilse de sevilmese de, geçmişe ille kök salmadan yaşanmaz ki... Bir insanın tüm geçmişinden bütünüyle kopmasının adına, başka bir şey derler. . . Bu düpedüz, yaşamın sona erişi demektir.