İçinde yaşadığımız kentler , bütün bu işleyen yaşam bizden önce yapılmıştı ve hiçbir somut katkımız yoktu ona (sayfa 18 )
Ama öyle sanıyorum ki kentini yitirmiş bir insan için , artık mutlu olabileceği bir yer yoktur yeryüzünde (sayfa 154 )
"Beckett'in kahramanları gibi kendi çöp tenekelerimizde ya da orada burada sürünerek yaşıyoruz biz. Kim tersini ileri sürebilir ki? Hangi hayat çok parıltılıdır ya da mutlulukla doludur?"