Eser yazan tarafından tamamen Abdülhamid çevresinde yazılmış bir kitap. Kitap yanlı değil direk Abdülhamid'in avukatlığına savunmuş tarza ele alınmış. İçerisinde oldukça fazla çelişkiler barındırıyor. Tek örnek vereceğim. Eserde faizin haram olduğu ifade ediliyor fakat Abdülhamid'in şehzadelik döneminde borsadan kazandığı faizlerden bahsedilmiyor. Ya da Abdülhamid'in Galata bankerleri ile münasebetlerinden bahsedilmiyor. Ayrıca şunu da eklemek isterim ki; Abdülhamid bir karış toprak satmamıştır/vermemiştir cümlesi de koskoca bir yalandır. Dönem itibariyle, İttihatçılığa karşı olan kesim Abdülhamid taraftarlığı yaparken, sultanı evliya mertebesine çıkartma gayreti içindedir. Sultan'ın, Kıbrıs'ı İngilizlere peşkeş çekmesini kimse toprak kaybı olarak görmez. Sultan'ın Libya/Trablusgarp taraflarını sadece sürgün yeri olarak görmesini kimse toprak kaybı olarak görmez. Şunu kabul etmek zor değil. Osmanlı Devleti sadece bir dönem 3 kıta üzerinde hakim idi. Bir süre sonra ise bu sadece haritalarda kaldı. Osmanlı topraklarında öyle bölgeler vardır ki, devletin parası oralara su gibi akmıştır. Ne zaman ki su kesilmiştir, alenen isyan çıkmış ve kopmuştur. Abdülhamid, zor bir dönemde tahta çıktığı doğru olmak ile birlikte kendisi bu zor durumdan kurtuluş yolu olarak istibdad yönetim şeklini benimsemiştir. Bu durum da ister istemez, zaman içinde çatlaklara ve sonucunda tahtından etmiştir. Kısacası, Abdülhamid Han, bu eserin ve türevlerinin anlattığının aksine faiz de yemiştir, toprakta kaybetmiştir. Ama her zaman hayırla anacağım eğitim politikası vardır ki çok iyi bir hamledir.
