...: etiraf eləməyə utansa da, bəzən uzun iztirab və məşəqqətlərdən sonra İvan İliç istəyirdi ki, kimsə ona xəstə uşaq kimi rəhm eləyibz qayğı göstərsin. Ürəyindən keçirdi ki, uşağı əzizləyib ovunduran kimi, onu da əzizləsinlər, öpüb-oxşasınlar, halına acıyıb ağlasınlar. Başa düşürdü ki, yekə kişidir, saqqalı ağarmağa başlayıb və buna görə də belə şey mümkün deyil; amma hər halda istəyirdi.