Ölüm yaşamın karşıtı olarak değil bir parçası olarak vardır, yaşam şu yana ölüm ise öbür yanaydı, ölüme de yaşama da hükmetmek insan iradesinde olan bir davranış değildi, çok sevdiğim birini kaybetmenin acısı üzerine okudum, bu sebeple eserdeki ölüm imgeleri beni etkiledi.
İvan İlyiç yaşam arayışı içinde olan kendi halinde, kıdemli bir savcı, İvan'ın ölümünden yaşamına sonra tekrar ölümüne doğru akan bir nehirdeyiz.
İvan'ın eşiyle tanışması, evlilikleri, çocukları sorunları, yıllar geçince eşine karşı duyduğu nefret hissiyatı, bir çocuk gibi ilgi ve şefkat bekleyişi öyle sahici ve gerçekçi ki.
İvan da pek çoğu gibi bu varoluş savaşını kaybetti.
İvan sadece öldü mü, İvan yalnız bırakıldı, İvan önemsenmedi.
Değer görmemek parça parça eksiltti İvan'ı...
