Bir yanımı burada, bu insanlara bıraktım.
Korktum onların yanında kendimi ele vermekten.
Yanlarında ruhumu, düşüncelerimi, duygularımı taslakların içine yerleştirdim, çerçeveledim.
Bir yanım çekip gitti, o ibret verici karanlık öykülere.
Bu yüzden bu ikiye bölünmüşlük ve hiçbir yere tam ait olamayış yüzünden, çok aşağıladım kendimi, çok kınadım.
O çok tanıdık ama çok uzak insanlar kırılmasın diye, hep ikiye böldüm kendimi...