“‘Onu son kez gördüğümde birlikte kağıt oynadık’ dedi İza.(Sesinde ürkütücü olan şey , ne kendini savunmaya ne de haklı çıkarmaya çalışan, o tutkudan yoksun, duygusuz nesnellikti.) Çok iyi bir günündeydi, gülüyordu. ‘Hayatımda ölen insan yeterince gördüm zaten, babamın yüzünü hep canlı haliyle hatırlamak istiyorum.”