Öznenin kendi arzusu, Öteki'nin arzusuyla kalıba dökülürken, Öteki kendi simgesel himayesini özneye bahşeder:
Çocuğun, ötekinin arzusunda, esas olarak deşifre-edilemez olarak kalan şeyi -Lacan, bunu X, değişken ya da (daha iyisi) bilinmeyen olarak adlandırmıştır- yakalama girişiminde çocuğun kendi arzusu temellenmiştir; Öteki'nin arzusu, çocuğun arzusunun nedeni olarak işlev görmeye başlamaktadır (Fink, 1995: 59).