Bilmiyorum siz de aynı gözlemde bulundunuz mu ama insanın doğasında kesilip atılmadığı, ya da iyi eğitim ve terbiyeyle adam edilmediği sürece başkalarını rahatsız ya da mutsuz etmekten haz duyan bir art niyetlilik var.
Kibirliliğin duyguların en kötüsü olduğunu ve zihni diğerlerinden daha fazla zehirlediğini anladım; zira bencillik bizim izin vermek istediğimizden çok daha genel olduğundan, bizimle arzuladığımız şey arasında duran kişilerden nefret etmek ya da onları kıskanmak doğaldır.
Bir defa, zeki insanların kibirliliğe daha yatkın oldukları genel gözleminin doğruyu yansıtmadığı sonucuna vardım. İnsanlar zenginlik, güçlülük, güzellik, şeref vs. gibi konularda aynı derecede kibirlidir.
Bir erkek için kendi iffetinin her zaman kendi elinde olduğunu ve zihnen gerekli dirayete sahip olduğu müddetçe bedenen de kendisini savunacak dirayete sahip olacağını ve zavallı zayıf bir kadın gibi isteğinin kölesi olmayacağını bilmek ne büyük mutluluk!
Ben de din adamlarının zevküsefa içinde şatafatlı bir yaşam sürmelerine en az onun kadar karşıyım… Kuşkusuz bu dünyanın sefasını süren bu adamlar, asıl cennetin öbür tarafta olduğunu söyleyen bir Tanrı’nın hizmetkarı olamaz.