"Düşüncenin kendisi yargılanmadan, davranış tam olarak yargılanamaz, çünkü düşüncelerimizin kendileri birer davranıştır. Kuşkulara yol açan şey, her ikisini de yarı yarıya yargılamaya kalkışmaktır."
çünkü gelişmenin her evresinde her insan bütün evreni yeniden ele alıp onu kendi iç dünyasına uydurur, oysa her düşünür ya da her düşünce evreni yeni baştan döller.
sanki ölerek dünyasal kişiliğinden soyunmuş, bir insan olarak anısı solarken, gittikçe daha çok önem kazanan yazılarına paralel olarak kendisinin önemi de artmaya başlamıştı.