Öylesine dingin bir üslupla yazılmış bir eserdi ki anlatamam. "Kaderin rengi", kaderinizin hayat yolculuğunda sunacaklarının muamması, karmaşası, dehşeti, inanılmazlığı karşısında duruşunuzun ne denli sağlam olması gerektiği hakkında bir romandı. Ve romanın iki ayrı koldan işleyen hikayelerinin kahramanları, bu yolculuklarında her babayiğidin harcı olmayacak türden sınavlara tabii tutulan ve sınavlarını belki de ancak "aşmışlık" olarak nitelendirilebilecek bir güç ve yaklaşımla yaşamayı tercih eden iki insan. Deneyimledikleri öylesine ağır türden yaşananlar olsa da yazarın üslubunun neticesinde okurken insanda geriye sadece kahramanlarına duyulan hayranlığın izleri kalıyordu. Bambaşka bir kalemle bu roman tek kelime ile trajedi türünde bir eser olurdu.
