“Şuna inanıyorum artık, tek bir kişinin, hangi düzende olursa olsun, hangi şartlar altında olursa olsun, hatta mazur gösterilebilecek karmaşa günlerinde bile olsa, bir saatlik hürriyetsizliğinin günahı çok büyük. Bu günahı kim taşıyabilecektir?”
Benim sözlerim zor gelir bazılarına. Oysa daha ne sivrilikler vardır bende. Ama hep sözde kalır işte; ne yapayım! Benim cevherimi taşıyanlar yanımda değil; ne yapayım. Yalnızım. Belki de herkes kendini yalnız hissediyordur.
Büyük davanın küçük adamları, şimdi beni küçültüp bir kibrit kutusuna koymayı tasarlıyorlar.
Sonra kocaman bir çöp arabasının dişlileri arasına göndermek.
Oysa severdim onları...
Ben sevmeye çabuk alışırım. Kimi olsa severim. Bu benim için çok kolay. Başta artistik sevmedir benimki. Ama sonra insani olur ve acı çekerim hep. Böyle oldu benimki.