Dostlarımız bizi incittiğinde kuma yazmalıyız ki, bağışlama rüzgârı estiğinde onu silebilsin. Gördüğümüz iyilikleri de taşa kazımalıyız ki, hiçbir rüzgâr onu silip yok edemesin.
“Bana hiçbir şey borçlu değilsin, ben de bu haldeydim. Şimdi benim sana yardım ettiğim gibi, bir saat önce birisi bana yardım etti. Eğer sen de bunun karşılığını ödemek istersen, işte yapacağın şey: Sevginin sende bitmesine izin verme.”
Hayatta gerçekten değerli olan, her hâlükârda kazanıp birinci olmak demek değildir; başkalarının da kazanmasına yardım etmek çok daha değerlidir. Bu bizi bir derece yavaşlatsa, hatta yürüdüğümüz istikameti bir parça değiştirmemizi gerekli kılsa bile…
“…Buna yankı derler oğlum. Ama aslında hayat da dense de yeridir. Çünkü hayatımız da yaptıklarımızın bir yansımasıdır. Söylediğin ve yaptığın türden şeyleri sana geri verir.”