Kalpyazan
Sibel K. TürkerKalpyazan Gönderileri
Kalpyazan kitaplarını, Kalpyazan sözleri ve alıntılarını, Kalpyazan yazarlarını, Kalpyazan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir erkeğin umutsuzluğu kötüyse, bir kadınınki felakettir. Bunu biliyorum. Ama bilmek bana yetmiyor, bilmemenin de yetmediği gibi.
Sayfa 107Kitabı okudu
Hep uzaktan bakardı, içine girmezdi hiçbir şeyin.
Sayfa 85Kitabı okudu
Hayat öylesine az söylenmiş şeylerden oluşur ki, öylesine azdır ki sesimiz, düşünce öylesine birikmiştir ki dilsizliğin ucunda, bazı anlar patlayışlar yaşanır.
Sayfa 78Kitabı okudu
Işığı sevmediğini yazmıştı, ışığın her şeyi ve herkesi çiyleştirip çirkinleştirdiğini. Parlak bir yanılsamaya boğduğunu. Oysa gece... Her şey asıl ruhunu gece bulurdu.
Sayfa 31Kitabı okudu
Şair, şiiri besleyen çirkinliğe bir ömür hizmet eder mi, edebilir mi?
Bazen küçük rahatsızlıklar ediniriz. Kalbimiz, hiç neden yokken gereğinden hızlı atar örneğin; durup dururken yemekleri yutmak da zorlanırz ve her günkü gibi yürürken adımlarımızı düşünmeye başladığımızda ayaklarımız birbirine dolanır. Tüm bunlar zorlandığımızı gösterir ya da yolun düzgün olmadığını. Aslında yürümek ve o ağır, puslu tepeye tırmanmak istemediğimizi. Tepeler ve uçurumlar, sanki bizi bir eksiklik duygusundan korumak için vardır.
Bazen küçük rahatsızlıklar ediniriz. Kalbimiz, hiç neden yokken gereğinden hızlı atar örneğin; durup dururken yemekleri yutmakta zorlanırız ve her günkü gibi yürürken adımlarımızı düşünmeye başladığımızda ayaklarımız birbirine dolanır.
Sayfa 99 - GörüntülerKitabı okudu
Yıldızlar her zamanki yerindeydiler, ama ben yönümü bulamıyordum. Hepsi ışıldıyordu, bir kanıt gibi kesindiler. Ama ben şimdiden tozlanıp görünmez olmuştum. Gençlik hafiftir, saydamdır ve gülümser. Ben burada, ağır bir örtünün altına saklanmış gibi, yalnızca kötü rüyaların gelip sizi bulabileceği bir yerde; belki yaşlı kadının gözlerinde beliren o çukurlarda, belki porselen bibloların içinde, desenli halıların tam göbeğinde durup duracaktım. Yatağa oturup başımı ellerimin arasına aldım. Hiç kimseydim. Pessoa... Şiir kitabını çantamdan çıkarıp başucumdaki abajurun kısık ışığında okumaya başladım. Biliyordum, ışık yoksulsa yoksuldur her şey. Yoktur hiç kimse... ''Ah biz fakirler, neden ruhlarımızın bir elbisesi var?''
Sayfa 67Kitabı okudu
Hiçbir şey dilemiyoruz, hiçbir şey öbür dünyadan;
Yalnız deniz üstünde bir ışık, deniz üstünde yalınayak bir ışık
ve uykuya dalmış karalar...
Sayfa 51Kitabı okudu
