Berrak deniz ve kızgın kumların birbiriyle oynaştığı KKTC’den selamlar...
Miskin bir okuyucu olmanın, güneşin ve fiestanın dibine vurmanın keyfini yaşadığım şu günlerde, son sayfasını henüz emcüklediğim “Kan Tarlaları” ndan bahsedeceğim.
Abartmadan giriş yapmak istiyorum lakin içim buna elvermiyor. Bu kitap okuduğum en kaliteli ve keyif verici eserler arasında ilk üçe girmekle kalmayıp 1’inci sırayı zorlayabilir. Mükemmel ötesi bir kitap. Okurken o kadar keyif aldım ki, bitmemesi için yemeklerden sonraki sevdiğim tatlı niyetine gıdım, gıdım çatallamak zorunda kaldım.
Din ve şiddetin tarihini; tüm coğrafî bölgeleri kapsayarak, kronolojik sıralama ile aktarmayı başarmış. Batılı tarihçi hastalığı (BTHPV) olan “Müslüman Odunlama Kafasından” uzak, tarafsız ve gerçekçi...
Sadece Semavi dinler değil Budizm, Taoizm, Konfiçyüsçülük ve lokal bir çok inanış...
Her birinin siyasal olarak nasıl manipüle edildiğini öğrendikçe, kültür ve inanışlar arasındaki kılıç kalkan oyununun aslında din kökenli değil, yönetim stratejisinden kaynaklandığını görmemizi sağlayan zihin yakıcı bilgi dolu bir eser.
Kitap hakkında daha fazla övgü dolu cümleler kurmak için içimde sonsuz heves var. Lakin kızgın kumlar ve ılık Akdeniz suyu, sol omuzumdaki melek ile iş birliği içinde.
Okunur mu?
Okumayan çok şey kaybeder. İçtenlikle, mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Dip Not: Her ne kadar kötü bir çeviri yapmış olsa da, bu kitabın ırzına geçmeyi başaramayan İrem Sağlamer’e de selam olsun.
@pegasusyayınları
