En Eski Kar Pekmezi Sözleri ve Alıntıları
En Eski Kar Pekmezi sözleri ve alıntılarını, en eski Kar Pekmezi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında
Hiç bilmiyorum
Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor
Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı
Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı
Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz
Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler
Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz
En çok baba yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını
İnsan baba olunca anlıyormuş babasını
"Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor.
En çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!"
Yaşımdan yorgunum
Yaşımdan telaşlıyım bu günlerde
Kaç yaşındayım sahi
Saymadım,bilmiyorum.
Belki kırklarımdayım belki otuzlarım da
Belki de soksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında hiç bilmiyorum .
GİTME!
Gecenin karanlık kucağına bırakma beni!
Taş duvar her yer,
Bütün şehir yalın ayak,
Kimsesiz güvercinler,
GİTME!
Kanatsız yaralı bir kuşum yokluğunda,
Nereye çarpsam yüzün,
Nereye dönsem sevda yüklü bu hüzün
GİTME!..
Sarı çocuklarını döker koynundan ağaçlar...
mevsimler küser, yıldızlar üşür...gitme...
Yalnız bir ardıç gölgesi olur yaralı kalbim
güneşler söner, gölgeler büyür..
zarif bir hüzün çöreklenir şehrin üstüne..
gitme, yüzümden sarkar külleri şehrin..
bir yangın yeri olur maraşta hüznüm..
Kendinizi kullanılmış hissetmediğinizi söyleyebilir misiniz? Ben kendimi hep kullanılmış hissettim. Kullanılmış ve bazen bir köşede unutulmuş gibi.
Annem suskun, çoğu zaman okunaksız, ama suskunluğu kadar da insanların hayatında gürültüler yaratabilen dokunaklı bir kadındı. Şimdi gülümsüyorum bunları düşünürken. Okunaklı değil, dokunaklı bir kadındı sahi...
Yaşama isteği ve yaşama sevincini karıştırmamak lazım. Çok mesafe vardır ikisi arasında. Biri sadece hayatta kalmayı anlatır, diğeri ise hayattan zevk almayı.
Biliyordum, bir gün tanışacaktık. Sadece doğru anda karşılaşmaya ihtiyacımız vardı. Sadece doğru zamana... Aramızdaki bu zaman yırtılmasının telafisi de olacaktı elbet. Aşk, bir gün yamalı bir örtüyle serilecekti üstümüze. İkimiz de ruh nezlesi olup, tenimizden sızan o yapışkan suyun sarhoşluğuyla, yamalı örtümüze sarılıp birleşecektik. Aşık olmuştum sana.
Bir şairin, gece gülümseyerek veda ettiği satırlarına, ertesi sabah hak ettiği özenle yeni sözcükler eklemesi gibiydi yaptığım iş. Şiirsel bir işti bu aslında. Yani pis bir işti...
hiç zaman vermeyi bilmedim.
sevgi verdim, hediye verdim, çiçek verdim, şiir
verdim...
ama hiç "zaman" vermeyi bilmedim.
çünkü zamana inanmam.